Laatste wedstrijd V.V. Atalante dames 1krijgt bizarre wending

Dames 1 van V.V. Atalante, gesponsord door Krijn Verbruggen en Haaxman Lichtreclame, speelde afgelopen zaterdag haar laatste wedstrijd van het seizoen. Op voorhand was al bekend dat de wedstrijd eigenlijk nergens meer om ging. Tegenstander Armixtos was al zeker van de tweede plaats en dames 1 streed nog om de vierde plaats, maar dat staat alleen maar leuker dan vijfde.

Trainer/coach Sjaak Immerzeel kon in zijn laatste wedstrijd geen beroep doen op Mirjam van der Strate en Astrid van de Water, die beide een weekendje weg waren.
Met Marlieke Smit als enige wissel aan de kant werd de wedstrijd door de overige zes speelsters voortvarend gestart. Best bijzonder, want er werd in een compleet andere passopstelling gespeeld. De servicedruk was echter hoog en er werd hard gewerkt. In deze set blonk met name spelverdeelster Irma Schouten uit om haar goede service en Carin van Tellingen liet zien ook als buiten haar ‘vrouwtje' te kunnen staan. Bijna elke aanval wist zij door de blokkering heen te scoren. Zo ergens rond de stand 15-21 in het voordeel van Atalante sloeg het noodlot wederom toe voor Marleen Sondermeijer. Zij verstapte zich, ging lelijk door haar enkel en moest de wedstrijd verder vanaf de bank meemaken. Marlieke Smit kwam in haar plaats (bijna 20 cm kleiner) op het midden en Atalante was even van slag. Armixtos sloop dichterbij, maar met name Marleen liet ons vanaf de bank weten, vol te houden en door te gaan. Dit gaf voldoende stimulans om nog een stapje harder te lopen en zo ging de eerste set naar Atalante met 23-25.

De tweede set was in een woord verschrikkelijk te noemen. Alles wat goed ging in de eerste set, ging twee keer zo slecht in de tweede set. De passing liep voor geen meter, maar ook in de aanval werden onnodige fouten gemaakt. Deze set kenmerkte zich door veel rare beslissingen en weinig vertrouwen. De set ging gelukkig snel voorbij (25-12) en op advies van coach Immerzeel werd deze ook snel vergeten, zodat set drie weer kansen zou bieden.

De derde set was een kopie van de eerste, maar dan nog net iets beter. Suzan Heijne was nu samen met Loes Kuijper lekker op dreef op midden en zij zorgden samen voor een hoog scoringspercentage aan Vinkeveense zijde. Irma legde met haar tweede ballen menigmaal de verdediging van Armixtos lam. De blokkering kreeg maar geen vat op de leipe balletjes van Marlieke en de diagonale ballen van Carin en Nancy Lijten wist met haar afwisselende services een aantal aces te scoren. Kortom, het liep als een trein. Armixtos vluchtte menigmaal in een wissel en een time-out, maar dit mocht niet baten. Met zeer goed volleybal ging deze set terecht weer naar Atalante met 16-25.

De vierde set moest gewonnen worden door Atalante. Suzan moest namelijk om 18.30 uur weg om te werken en het was inmiddels 18.00 uur geweest. Kortom, tijd om orde op zaken te stellen en de wedstrijd gedecideerd uit te spelen. Dit liep uiteraard weer anders dan gepland. Atalante keek al snel tegen een kleine achterstand aan. Er werden wat kleine foutjes gemaakt, maar dit keer was het herstel sneller dan in set twee. De stand werd gelijk getrokken en Atalante liep zelfs een paar puntjes weg. Niks aan het handje, totdat de buitenaanvalster van Armixtos het ineens op haar heupen kreeg. Wist ze eerst veel ballen via de handjes te scoren, later knalde ze ze gewoon keihard op de rechtdoor binnen. Helaas had de Atalanter verdediging geen antwoord op haar ballen en Armixtos ging net zo hard weer langszij. Het was dan ook de Amsterdamse ploeg die als eerste bij de twintig was, maar Atalante ging als een sluipmoordenaar op jacht. Helaas kon coach Immerzeel niks anders dan met time-outs de boel op scherp zetten. Ondanks de eindsprint in deze set ging de winst naar Armixtos met 25-21.

Toen kwam de meest bizarre wending van de wedstrijd en eigenlijk was die kenmerkend voor het verloop van het hele seizoen. Suzan moest het strijdtoneel verlaten om te gaan werken en daardoor bleven er slechts vijf fitte speelsters over. Er mocht doorgespeeld worden, maar dat was in het begin wel even schakelen voor de dames van Atalante. Gelukkig kwam er snel een strijdlust over het team dat weigerde zich zomaar gewonnen te geven. Met Loes en Nancy in het achterveld werd er zeer goed gepasst en verdedigd. Carin, Marlieke en Irma zorgden er op hun beurt voor dat er ook daadwerkelijk punten gepakt werden. Irma bewees met een superservice Atalante een dienst door een comfortabele voorsprong op te bouwen. Na de kantwissel stormde Atalante door naar een 5-11 voorsprong. En toen....hoe kenmerkend....ging het allemaal mis. Het kaarsje ging in een keer uit bij de Vinkeveense dames en Armixtos profiteerde hier van. Met een goede service aan Amsterdamse zijde liep zij in een servicebeurt in en uit. Dames 1 zat er helemaal door en verloor uiteindelijk de set toch nog kansloos met 15-11 en dus de wedstrijd met 3-2.

Vooraf teken je uiteraard voor zo'n uitslag tegen de nummer 2. Toch overheerste nu het gevoel dat er meer in had gezeten. Waren er maar meer wissels geweest? Had Suzan maar mogen blijven? Was Marleen maar niet geblesseerd geraakt? Hadden we maar zus of hadden we maar zo? Maar....nu een dag later mogen we vooral heel trots zijn op onszelf. Na een seizoen vol geblesseerden, afwezigen en andere randzaken staan we aan het eind van het liedje toch mooi op een vijfde plaats! Wie had dat gedacht nadat we in de eerste maanden toch vooral in de onderste regionen verkeerden.
Dames 1, op een mooi seizoen!