De nummer 2 tegen Atalante H2

Donderdag 26 februari was er weer een uitwedstrijd gepland door de NeVoBo. Een ieder die kon kwam naar deze wedstrijd, zelfs diegene die eerste gezegd hadden dat het moeilijk werd kwam. Gelukkig werd de wedstrijd maar opgeschoven naar een later tijdstip en zouden we officieel 21:15 beginnen. Dat werd uiteindelijk een uur later. Tja wat kan je doen als vereniging als één van de teamspelers nog aan het scheidsrechteren is. Daar is geen mouw aan te passen, ook is het natuurlijk onmogelijk een niet gebruikt veld in te zetten voor deze wedstrijd, dit alles is natuurlijk heel begrijpelijk.

Dus we waren al een uur aan het inspelen, en zelfs Rein had door dit uitstel tijd genoeg om zich bij de selectie te melden. Wat was de insteek deze avond? We hadden geen versterking, we moesten het doen op eigen kracht. Vooraf was de tegenstander redelijk geobserveerd. Dus bij het wedstrijdbegin, de opstelling bekend gemaakt, en wat tips, niet te veel dacht de coach nog waar het team voordeel mee kon hebben. Het bleef bij niets minder dan dat Ajax met 2-1 voorstond, dat was op dat moment hééél belangrijk. Dus de start van de eerste set was laat maar goed voorbereid.

We konden bijblijven tot aan de 10, daarna was het droefenis, de pass vloog alle kanten op, was die goed, dan was de set-up net niet helemaal lekker, was dat goed, dan was de aanval net uit of net (gewoon in het net dus) of net niet (te makkelijk). Rein, Erik en Ingmar stonden langs de kant en zagen het noodlot zich voltrekken: 14-25. Getergd werd er aan de tweede set begonnen, we waren weer helemaal het mannetje, en gingen dan ook weer mee met de tegenstander. Gezellig mee tot aan de 25, toen dachten we het mag wel eens over zijn en dus wonnen we deze met 27-25, een punt met een goud randje op de nummer twee gepakt.

De derde set dachten wij toen nog aan een mogelijke opening, Sven viel goed aan, en voor de rest was het zeker al na elven. En ook het midden viel goed aan, als de middenaanval dan ook wel de set-up kon krijgen.

Zoals al gemeld het was het na elven, alleen kregen wij de stand niet verder dan elf: 11-25. De vierde set, tja als je in het veld staat denk je nog dat er een goede activiteit heerst, maar volgens de mensen langs de kant zag deze set er niet uit. En dus verloren we deze ook met 15-25. Een uitwedstrijd in Uithoorn, meer uit kan je het niet hebben. En SAS, de club van Uithoorn, tja je begint een wedstrijd normaal door elkaar een prettige wedstrijd te wensen. Maar dat zat er al niet in en als je dan daarna over iedereen wat te zeggen hebt en de scheidsrechter wil "helpen" bij iedere beslissing, dan begrijp je waarom er zo een groot busstation is in Uithoorn. Toch een punt gepakt en dat voelde goed.