André kuipers is officieel ere lid

Na een aantal keren met Helen, de vriendin van André, gesproken te hebben via de telefoon ben ik er achter gekomen dat het heel moeilijk is om André te pakken te krijgen. Zij adviseerde mij om hem een e-mail te sturen en die zou hij dan wel lezen. Dus, zo gezegd zo gedaan. E-mail geschreven en op verzenden gedrukt. Na een aantal dagen dacht ik bij mezelf, zou hij er niets mee gedaan hebben of zou hij dat mailtje niet gelezen hebben….. ik wist het niet. Totdat ik een ingeving kreeg om toch eens even uit te zoeken óf hij de mail wel ontvangen heeft.
Na lang zoeken ben ik er achter gekomen dat André zelf moet aangeven bij ESA welke mail adressen doorgelaten kunnen worden. En dat had ik wellicht kunnen weten maar het was het proberen waard. Immers wist hij begrijpelijk niet, welk e-mail adres ik had en boven alles, wie is in `hemelsnaam` Roland Taams! Nee, dit kon ik me erg goed voorstellen dat de beveiliging met het sturen van e-mails naar dergelijke personen als André Kuipers, erg strikt en enorm goed beveiligd.

Helaas, geen antwoord en dus nog steeds geen contact met hem…wat moest ik nou? Toch maar weer bellen naar Helen. 1x 2x 3x niet thuis! 3 dagen later weer bellen, ja contact! “Met het huis van Helen en André…?” Klonk het aan de andere kant, Goeden middag mevrouw, u spreekt met Roland Taams van Sterrenwacht de Ronde Venen, is Helen mischien Thuis? Zei ik, Ehm, nee die is nog niet thuis, maar kan ik een boodschap aannemen? Zei de dame aan de andere kant. Nou, anders bel ik straks wel terug, zei ik, en dit laatste verstond ze niet want er was een baby heel hard aan het huilen en daar was de dame erg druk mee in de weer. Hallo, zei ze , ik versta u niet meer en ik ben namelijk de moeder van Helen en ik zal aan haar vragen of zij u terug belt……… en toen was het, tuut……..tuut…… tuut, verbinding verbroken.

Na het eten die avond ben ik mij n zoontje Renzo aan het douchen en naar bed aan het brengen en na dat ik daar mee klaar was, kreeg ik een lekker bakje koffie van Claudia, mijn vriendin.

Telefoon…… ik las in mijn scherm dat André kuipers belde en ik was ineens weer erg nerveus! Met Roland, zei ik. Hallo, met Helen, klonk het vriendelijk, ik had gehoord dat u gebeld had van mijn moeder en ik zou even terug bellen…..
Dat was helemaal geweldig natuurlijk, ze belde echt terug, en eerlijk gezegd had ik dat niet echt verwacht, omdat ze mischien wel vaker door mensen gebeld worden die héél graag André zelf willen spreken.

Ik vertelde aan haar wie ik was en ze wist het te herinneren. Op dit moment is André in Amerika voor trainingen en hij komt volgende week weer terug, en dat was op donderdag 24 juli dat André terug was. En Helen zou dan weten wat zijn agenda dan eventueel zou zijn voor de komende weken.

Ik donderdag de 24ste weer gebeld, maar André was nog niet thuis. Hij zou vrijdag avond terug komen en ik had afgesproken met Helen dat ik dan eventueel zaterdag in de middag zou bellen.

De zaterdag hadden wij opa en oma dag georganiseerd en zouden naar Madurodam gaan Renzo wilde bij opa in de auto zitten en mijn moeder zou ook bij mijn schoonouders gaan zitten om vervolgens naar Den- Haag te rijden. We rijden net op de N201 richting de snelweg A2 en met een hele hoop moed verzameld te hebben ben ik gaan bellen met André Kuipers.

Hallo, met mevrouw Kuipers( de moeder van André) en ik vroeg aan haar of meneer kuipers aanwezig was en ze zegt heel komisch, welke meneer kuipers bedoelt u….. ik heel snel denken maar natuurlijk, André ’s ouders waren waarschijnlijk bij hem thuis en dus was er nog een meneer kuipers, en dat was zijn vader natuurlijk. Ehm,… André, zei ik en toen was het zover…

Met André kuipers….. het leek net of mij n hart in mijn keel zat en ik was bloedje nerveus en ook hij wist te herinneren wie ik was en van wat ik was.

Ik wilde graag een afspraak maken en ik zou me helemaal aanpassen aan zijn agenda. Dinsdag 29 juli om half 5 s’middags, komt je dat uit? Vroeg André, en dat was uiteraard een goed plan. Dan spreken we af bij Space Expo en als je er dan bent moet je me maar even bellen .

Helemaal top dat André Kuipers dé astronaut speciaal tijd vrij maakt om ons te ontvangen vooral omdat hij het enorm druk heeft met trainingen voor de eventuele ruimte vlucht die hij zou kunnen maken in mei 2009. André is namelijk de officiële reserve bemanning voor Frank de Winne, de Belgische ESA Astronaut.

Ik heb een afspraak en dan gaan de dagen best langzaam voorbij. Ik leefde helemaal naar dinsdag middag toe. De maandag op dinsdag nacht heb ik best onrustig geslapen en het was zelfs zo dat ik Claudia, mijn vriendin, moest vragen wat ik aan zou trekken. Normaal heb ik daar helemaal geen last van, dit keer dus wel.

Vandaag was het dan zover. Vandaag hadden we een ontmoeting met onze eigen astronaut André Kuipers. De dag begon al vroeg voor mij,Roland Taams om 05.00 uur liep de wekker af om vervolgens om 06.00 uur in de auto te zitten richting mijn werk. Ik had niet echt lekker geslapen omdat ik eigenlijk wel nerveus was voor vandaag. Je komt immers niet elke dag een astronaut tegen. En dan nog wel een die speciaal tijd maakt voor je…!

Aangekomen op mijn werk heb ik nog wat laatste voorbereidingen gedaan voor het uitreiken van de oorkonde die ik heb laten maken door mijn schoonzus Loes. Ik had een aantal weken geleden al een opzetje gemaakt hoe ik de oorkonde zou willen zien. En Loes die kan dat veel beter dan ik. Zij doet niet anders, ze is een grafisch ontwerpster en heeft daar dus veel meer verstand van dan ik.

Om 15.00 uur dinsdag 29 juli belde Claudia mij op mijn werk dat ze aan was gekomen op station Sloterdijk waar ik haar en Renzo, ons zoontje, heb opgehaald. We zijn naar mijn werk gereden en heb daar de allerlaatste voorbereidingen gedaan. Ik heb namens het bestuur van de Vereniging de oorkonde voorzien van de datum en mijn handtekening en Claudia heeft de oorkonde keurig netjes in gepakt met een toepasselijk inpak papier dat vol zat met sterretjes.
Om 15.45 zijn we weg gereden richting Noordwijk naar Space Expo.
Om 16.00 uur heb ik André kuipers gebeld en vertelde hem dat we onderweg waren richting Space Expo. Hij vertelde mij als ik het terrein op reed bij Space expo dat ik hem dan weer even moest bellen want hij zat namelijk bij ESA- ESTEC, het bedrijf waar André werkzaam voor is.

Om 16.30 kwamen we aan en belde André weer. Hallo, je bent er? Zei André, ja we zijn er, zei ik en hij zou naar ons toekomen en wij zouden op hem wachten bij de receptie van Space Expo.

En daar was Hij dan, de eerste ontmoeting voor mij met een Echte Astronaut!!! Ik stelde mezelf voor en ik stelde aan hem ook Claudia en Renzo voor, en ineens was de spanning bij mij weg. Omdat ik merkte dat hij heel vriendelijk en gastvrij overkwam. Waar zullen we heen gaan? Vroeg ik. Zullen we naar mijn ruimte pak gaan, stelde André voor en zijn met z’n allen naar binnen gegaan bij de expositie van Space Expo, naar zijn ruimte pak.

Dit ís echt zijn pak die hij heeft gedragen tijdens zijn eigen ruimtereis met de Soyuz expeditie 9 samen met de astronauten, de Amerikaan, Michael Fincke en de Rus
Gennadi Padalka.

Er was een heel ontspannen sfeer en het was erg gezellig. Claudia maakte de foto reportage en Renzo stond met bewondering te kijken naar die man die naast zijn papa stond. Zelf heb ik ook een poster met André erop en als we dan vragen aan Renzo wie dat dan is zegt hij, papa…!

Maar nu was die man, André, er ineens zelf bij….. nou dat vond hij toch maar erg vreemd.

Maargoed, ik vertelde aan André hoe het zo gekomen was om nu juist hém te benaderen voor én de Sterrenwacht de Ronde Venen en de Astro vereniging Omega Centauri afdeling Het Groene Hart.

Na de uitleg, kwam dan de overhandiging van de oorkonde die we hadden meegebracht. Nog een aantal foto´s en begon André aan het uitpakken van de oorkonde. Aan zijn reactie te zien van het zien van de oorkonde vond hij die schitterend mooi en we hebben hem nog even samen vast gehouden voor nog een aantal foto´s.

Ik vroeg hem of het voor hem niet een droom nog zou zijn om eens met de Space Shuttle te vliegen richting het internationale ruimte station het ISS. Hij vertelde dat hij dat eigenlijk wel zou willen maar die kans dat het werkelijkheid gaat worden is nihil. En, zegt André zelf, voor het meevliegen in de space shuttle als bemanning, lijkt het hem niet zo spannend en enerverend te zijn als gelanceerd te worden met een raket zoals de Soyuz. In de Capsule die op de raket zit, zit je met maximaal 3 personen. En een ieder die daarmee naar het ruimte station toegaat, is zelf de raket aan het bedienen en aansturen, en dan kan je eigenlijk pas zeggen ik heb zelf ervoor gezorgd met behulp van de 2 andere dat de raket goed gevlogen heb en dat betekend eigenlijk dat je zelf een ruimtevaart voertuig heb bedient. En dat is voor mij een ultieme ervaring geweest en hoop uiteraard dat ik dat nog eens mag mee maken. Daar bij komt ook nog dat het bedienen van een ruimtevaart voertuig als de Soyuz, in eigen hand bereik is en je niet overgeleverd bent aan piloten zoals bij de Space shuttle.
Het lijkt me dan zo dat je eigenlijk als passagier meegaat. Net als in een vliegtuig.

Het zit niet erg comfortabel in een raket maar dat heb je er best wel voor over als de mogelijkheid zich voor doet om naar de ruimte toe te gaan.

Ook heb ik, na navraag gedaan bij Helen, een heerlijk fles Port gegeven, ik zei tegen André dat ik dat gevraagd had aan Helen. Wat vind André nou echt lekker om te nuttigen, ik zou wel met een pannetje andijvie stampot kunnen aankomen maar dat was nou net niet helemaal de bedoeling, en zo wist ik via Helen dat André op z´n tijd wel een portje lust.

Ik adviseerde hem wel om dit niet te drinken vlak voor een vlucht, en André zei lachend, laten we dat maar niet doen, nee!

Na de uit gereikte oorkonde en de fles port zijn we richting de receptie gelopen en onderweg was er nog een bezoeker van Space Expo, die nog graag een foto van hem wilde maken. En zoals André is, deed hij dat. Maar eerst zijn we nog op de foto geweest met Renzo samen en dat was toch wel erg leuk.

Ja, en dan kwam er toch helaas een einde aan onze ontmoeting, André moest weer weg naar de vergadering samen met een aantal mensen waaronder Frank de Winne, die ook aanwezig was bij ESA- ESTEC. Om over de vlucht van aanstaande mei te brainstormen. André bedankte ons voor onze komst en gaf ons allemaal een hand en ik dankte André voor de tijd die hij heeft genomen voor ons, en wenste hem héél veel succes met de trainingen die nog komen gaan. Tot slot voegde hij er nog even aan toe, `` Als ik weer wat tijd over heb dan wil ik heel graag bij jullie komen om een lezing of iets dergelijks, te geven of iets anders leuks! En ik zei tegen hem, daar houden we je aan! En doe je de groeten aan Helen, en dat zou hij doen. En daar ging hij, de 2e astronaut van Nederland! Een man die voor de samenleving al enorm veel heeft betekend, en nog meer zal gaan betekenen. Een man waar we trots op mogen en kunnen zijn.

Waar ik zelf als voorzitter van de Astro vereniging Omega Centauri, het meest trots op ben is dat we André Kuipers officieel benoemd hebben als ERE LID van onze Vereniging!