Hertha F3 kampioen

Afgelopen zaterdag was een belangrijke dag voor de F3 van Hertha. Na het 4-7 verlies vorige week tegen de nummer 3 Graveland leek het kampioenschap toch nog aan hun neus voorbij te kunnen gaan. Een herhaling van vorig jaar hing in de lucht. Destijds greep de ploeg in de laatste wedstrijd van het seizoen net naast de hoofdprijs.

Groot was dan ook de opluchting toen bleek dat naaste concurrent NVC (en tevens de komende tegenstander) ook punten had verspeeld. Zij speelden 5-5 tegen de nummer laatst Laren. Door dit resultaat was het uitgangspunt voor de wedstrijd als volgt: bij winst, gelijkspel en zelfs bij een klein verlies zou de F3 kampioen zijn. Maar ze gingen natuurlijk voor de volle winst. In de stromende regen werd er fanatiek ingespeeld. Ietwat zenuwachtig, maar vol goede moed begon Hertha F3 aan de wedstrijd. Ze hadden de uitwedstrijd niet voor niets met 6-2 naar zich toegetrokken. NVC moest het vooral hebben van één zeer goede speler, dat bleek de vorige keer al. Toen stelde Hertha F3 zich daar goed op in en met vereende krachten werd de spits nagenoeg uitgeschakeld. Dit keert was de opdracht hetzelfde.


Een goede start
Hertha startte voortvarend en nam direct het heft in handen. Dat resulteerde in een aantal kleine kansjes. Bart-Jan Hilbrands was de eerste die zo'n kans wist te verzilveren: 1-0. De vreugde was echter van korte duur. De gevaarlijke man van NVC was een aantal Herthanen te snel af en ook keeper Niels van Es had het nakijken: 1-1. Een spannende strijd volgde en het spel golfde op en neer. Hertha was de eerste die het doel weer wist te vinden. Roffa Verbruggen, tijdens het seizoen overgekomen van Argon, maakte de 2-1. Er leek geen vuiltje aan de lucht. Maar weer was het NVC die snel een antwoord had. En wat voor een antwoord. Voordat de F3 het in de gaten had keek het tegen een 2-3 achterstand aan. Het zou toch niet weer mis gaan.

Blijven 'knokken'
In de rust werd de ploeg door de coaches op het hart gedrukt om te blijven knokken. Elke bal moest voor Hertha zijn. En Hertha F3 stroopte na rust inderdaad de mouwen op. In de steeds slechter wordende omstandigheden (het kwam met bakken uit de hemel) werd er voor elke bal 'gevochten'. Hertha had een licht overwicht zonder dat het echt gevaarlijk werd. Desondanks kon de jeugdige Hertha-ploeg niet voorkomen dat NVC toch weer tot scoren kwam. Weer was het hun gevaarlijkste man die bij een ingooi aan de aandacht kon ontsnappen en de 2-4 aantekende. Bij deze stand zou Hertha F3 echter nog steeds kampioen zijn. Beide teams kwamen in de laatste fase van de wedstrijd niet veel meer in de buurt van de keeper. De fut er een beetje uit. Groot was de opluchting (misschien nog wel meer bij de toeschouwers dan bij de spelers) toen de scheidsrechter voor laatste maal floot. Het feest kon beginnen. Met heuse kampioensbekers, champagne en snoep voor de verdiende kampioenen bleef het nog lang onrustig in de kleedkamer van de F3. Eindelijk toch kampioen!