Thelonious Monk (1917-1982) houdt nooit op te verbazen. Hij speelt piano zoals geen enkele pianist dat doet en zijn composities zijn volstrekt uniek en onmiddellijk herkenbaar. Pierre Tuning zal uitgebreid aandacht besteden aan Thelonious’ gloriejaren in de jaren zestig – in beeld en geluid.
Zoals zoveel muzikale genieën werd Monk aanvankelijk door de critici – maar niet door de musici! – de grond ingeboord, en het heeft lang geduurd voordat hij tot een van de allergrootsten in de muziekgeschiedenis werd gerekend.
Elke compositie van Monk is een eigenzinnig idee waarvan je elke invalshoek moet verkennen. Het vraagt heel wat tijd voordat een muzikant een thema van Monk goed onder de knie heeft. Ze klinken eenvoudig en zelfs ludiek, maar in elke maat zit een boobytrap. Over de componist Monk is bijna iedereen het eens: volstrekt uniek en geniaal.
Zijn pianotechniek is heel rudimentair. Enkele vlugge loopjes speelt hij loepzuiver, maar meestal speelt hij kortademige strakke hard gespeelde fragmenten van melodieën en loopjes die klinken alsof er iets van de trap valt. Hij speelde zoals hij sprak: zo spaarzaam mogelijk, zijn timing scherp, diep en duidelijk.
In 1966 was Monk op tournee in Europa met zijn kwartet, met Charley Rouse tenorsax, Larry Gales bas en Ben Riley drums. Van zijn optreden in Scandinavië zijn unieke opnamen bewaard gebleven – evenals van zijn bezoek aan Parijs, drie jaar later.
Het is een bijzondere belevenis om het pianospel van Thelonious mee te maken. Vrijdagavond in Bacchus.
Vrijdagavond 18 oktober 2013; aanvang 21:00 uur; toegang € 3,50