Het Sail Jazz Weekend geweldige afsluiting van de Westeinder Waterweek

Het is een onvergetelijk slotakkoord geworden van de Westeinder Waterweek. Een traditie is geboren, daar was iedereen het over eens, op jachthaven De Nieuwe Meer. Het Sail Jazz Weekend was een muzikale happening waarvan niet alleen watersporters massaal hebben genoten.
De ratelende ketting van het pontje bleek de voorbode voor een serie concerten waar de vonken van af vlogen.

Het begon vrijdag al meteen op de openingsavond, met zangeres Katelijne van Otterloo in grootste vorm. Met haar PopJazz Kwartet bereikte zij letterlijk duizelingwekkende hoogten – maar als een aardse engel daalde zij ook neer om strak swingend en soms zelfs grommend de hevigste expressie te bereiken.
En dan de vondst om de alleskunner Michael Varekamp voor twee concerten uit te nodigen. Zaterdagmiddag speelde hij op trompet de muziek van Miles Davis en ’s avonds haalde hij zijn cornet-met-demper te voorschijn om die van Duke Ellington te vertolken. De even veelzijdige ritmesectie schakelde met even groot gemak van de ene stijl over naar de andere. Zoals drummer Ben Schröder zei: ‘Jazz is jazz, en het blijft een genot om dat te kunnen spelen.’
Dat bleek ook toen de tienjarige zoon Boet van Lisa Kaaijk met zijn trompet verscheen en met veel flair een liedje speelde dat door Chet Baker bekend is geworden: ‘There’ll Never Be Another You’. Met deze ideale begeleiding speelde hij niet alleen de melodie, maar bovendien improviseerde hij zeker acht chorussen! ‘Je kunt hem via mij boeken!’ riep Michael.
Wij hoorden pianist Udo van Boven ’s middags een prachtige solo à la Red Garland spelen bij de ballad ‘Old Folks’ – en ’s avonds begeleidde hij met inspirerende Ellingtoniaanse akkoorden en tegenmelodieën de uit hun dak gaande blazers. De ‘moderne’ saxofonisten Ben van der Dungen en Paul van der Feen waren opgevolgd door de meer ‘klassieke’ – maar niet minder swingende – klarinettist Jaap Schoneveld (‘rechtsbuiten,’ zei Michael) en trombonist Eelco van Velzen (‘op links’). Toen begon de voetbal – net op tijd, maar veel te vroeg.
Met de middernachtelijke penalty-overwinning van Oranje op zak, kon de zondagmiddag niet meer stuk. Het optreden van Deborah Carter met het kwartet van haar echtgenoot Mark Zandveld betekende de apotheose van een bewogen muzikaal weekend op de Nieuwe Meer. Je kan niet anders dan van Deborah houden; haar songs, waar zij haar hart en ziel (‘heart and soul’) in legt, het superieure gemak waarmee zij de muzikale mogelijkheden verkent. De bescheiden manier waarop zij haar en Marks muziek presenteert, het tekent de ware grootheid.
Zo’n weekend doen we volgend jaar weer.