Vrijwilligers van AKU en UWTC bemannen een waterpost bij de Amsterdam Marathon

Om 7.30 uur gaat de wekker. Het is vandaag de dag van de Amsterdamse Marathon. Voor het eerst ga ik niet lopen, maar een waterpost bemannen. Na een bak koffie stap ik in de auto en haal Peter, Willie en Theo op en rijdt naar Uithoorn. Via het sportpark de Randhoorn gaan we met 20 vrijwilligers namens AKU onderweg naar Amsterdam. We gaan onderweg naar het 32 kilometerpunt in de marathon. In Amsterdam Oost op een van de zwaardere plekken van het parcours. Om 9.15 uur komen we aan en zoeken onze de kramen en onze plek op. Nadat we instructie en onze jasjes ontvangen hebben van Trudy, namens de organisatie, beginnen we met de waterbekers vullen. De lopers van de marathon zijn inmiddels onderweg. We zorgen voor 11 kramen en 2 afgifte plekken voor sponsen. Ongeveer een uurtje later staan er bij ons in de kraam 800 bekertjes water. Bij elke kraam staat een vergelijkbare stapel. Bijna 10.000 bekers met water. Dat lijkt voorlopig genoeg.

Vlak na 11.00 uur komen de eerste lopers voorbij. In de snelheid hebben we niet eens kunnen zien wie het waren. Er wordt geroepen: "het waren bijna allemaal Kenianen!!" Vlak daarna komt een groep met Michel Butter. Hij zit er nog goed bij. Dat wordt vast een goede tijd! Dan gaan we onze bekertjes uitdelen. Steeds grotere groepen mensen komen voorbij en de voorraad slinkt snel. Als we maar genoeg hebben! Zou het dan toch?? Her en der ziet iemand een bekende voorbij komen. Oeps daar gaat Remi Bouwmeester al. Tsjonge die gaat snel. Uiteindelijk blijkt die met 3 uur 15 zijn eerste marathon prima gelopen te hebben. Hey, gilt iemand als AKU lid Benno Hartman voorbij komt. Die gaat ook prima. Langzaam aan wordt het wat rustiger. Sommige vrijwilligers pakken een bezem en gaan de weggegooide bekertjes opruimen. Ook na 4 uur van de start komen er nog lopers langs bij ons. De een heeft kramp en moet geholpen worden. De ander gaat na een praatje al weer op weg. Nog ruim 10 kilometer moeten ze en ik heb medelijden met ze. Die zijn zeker nog anderhalf uur onderweg en nu al zo kapot. Wat is de marathon toch zwaar.

Om 13.30 uur snel een broodje. Lekker met ei of tomaat en bacon. De organisatie heeft goed voor ons gezorgd. De bekertjes water blijken toch bijna allemaal leeg. Snel gaan we weer een nieuwe voorraad vullen. Want over een half uurtje komt de halve marathon langs en die zal zeker ook dorst hebben. Even na 14.00 uur komt de eerste motor langs. Dit keer geen helikopter. Die komt zeker alleen voor de hele!! Maar wat een tempo hebben deze lopers! Ze flitsen voorbij. Maar al snel willen ze water en gaan we weer met z'n allen staan. Weer gaan er duizenden bekers leeg. En weer zien we vele bekenden. Huub Jansen is de eerste van Aku. Of was Harry Schoordijk hem toch nog voor? Op de finish was Huub de snelste met 1 uur 36. Vlak daarachter Ronald Velten, Jeroen Verkerk, Mario Willemse en John Celie. De mannen zien er goed uit. Kennelijk heeft de training ze goed gedaan. Baukje Verbruggen komt dwars door de watergevers om haar aanwezigheid even duidelijk te maken. Paul Schermerhorn loopt langs en wordt door iedereen herkent!! "Paul wanneer komt je weer eens bij ons trainen?", hoor ik roepen. Ook Danielle en Judith komen voorbij. Langzaam aan wordt het rustig en beginnen de mannen weer bekers op te ruimen. Bram Menet probeert nog steeds aan elke vrouwelijk loper een natte spons te slijten en Ed Jansen roept : "Bij mij is het water gratis!" Maar het wordt rustiger en zo rond 15.30 uur komt de jury ons melden, dat nu echt de laatste loper van het parcours af is. Een vrachtwagen komt de hekken halen, wij gooien onze laatste rommel in de container. Eigenlijk kan je bijna niet zien, dat hier bijna 30.000 mensen voorbij gelopen zijn.

Even voor 17.00 uur kom ik terug in Mijdrecht. Het was een leuke dag. Maar als ik de volgende keer weer ga lopen, dan zal ik met veel meer respect kijken naar de mensen langs de kant. Want al die mensen die water schenken, het verkeer regelen en de richting wijzen, die maken het mogelijk dat ik de volgende keer weer kan lopen. Dit zijn mijn helden. De mannen en vrouwen aan de kant van de weg. Volgende keer buig ik voor jullie allemaal.

Ingezonden door Jan Driessen uit Mijdrecht