Argon pakt thuiswinst

Na de competitie thuis te zijn begonnen met een gelijkspel, gevolgd door een verliespartij bij de volgende thuiswedstrijd was het deze keer wel raak voor Argon: met nipte cijfers werd EDO uit Haarlem verslagen, het jonge team moest daar wel een heel nerveuze slotfase voor overleven.

Doordat Wilco Krimp geniet van zijn huwelijksreis kwam er in plaats van deze routinier plek vrij voor nog een jongeling in de persoon van Chiel Kok. De nu wel zeer jeugdige verdedigingslinie kende aanvankelijk weinig problemen, de gasten slaagden er in het eerste deel zelden in om richting Argon doel te combineren. Het was de thuisploeg, die de bovenliggende partij was, zonder dat dit tot veel scoringsmogelijkheden leidde. Na een klein kwartier kwam de eerste, toen Dion Gerritsen na een steekpass van Patrick Lokken opdook voor doelman van der Giezen, die de inzet echter met de voet wist te keren, waarna hij door zijn verdedigers werd geholpen bij de rebound van Patrick Lokken. Nadat de gasten halverwege de eerste helft voor het eerst in de buurt van het doel van Romero Antonioli wisten te komen en de Ridder zijn klutsbal naast het doel zag verdwijnen, was het bij de volgende aanval van Argon raak: Patrick Lokken werd op de linkervleugel aangespeeld en bracht de bal scherp voor het doel, waar de naar de bal toekomende Dion Gerritsen het leer met binnenkant voet keurig verlengde in de verste hoek, 1-0. Gesterkt door deze voorsprong kwamen er een aantal goede aanvallen van Argon, maar het vizier stond hierbij niet zuiver en bij een kansrijke voorzet van Patrick Lokken bleek geen ploeggenoot voor het doel aanwezig om dit in een treffer om te zetten. In de laatste minuten voor rust drong EDO plots even aan en wist enkele corners te krijgen, waarbij de laatste bijna een treffer opleverde: de inzet werd echter door Robin Muller van Moppes voor de lijn weggewerkt, zodat toch met een voorsprong de thee werd opgezocht.

Ook na de wisseling van helft was het voornamelijk Argon, dat de kansen wist te creëren: Patrick Lokken schoot de eerste echter over en raakte de bal bij de tweede (na een prima voorzet van Dion Gerritsen) half bij een poging de bal ineens op de pantoffel te nemen. Met een klein uur op de klok kwam dan de uitbreiding van de voorsprong: een vrije trap werd door Nicolai Verbiest scherp indraaiend in het strafschopgebied gebracht, zowel verdedigers als aanvallers sprongen maar raken niets en daardoor was doelman van der Giezen te verrast om de stuitende bal te kunnen keren, deze verdween in de verste hoek voor de 2-0.
 
Twee pogingen van Jorn van Lunteren in de minuten, die volgden, deden vermoeden dat Argon door wilde drukken. Maar omdat resultaat uitbleef, was een slippertje in het hart van de defensie na 70 minuten spelen voldoende voor Zwiebel, om de 2-1 langs Romero Antonioli te werken en toen bleek het vertrouwen van de jonge thuisploeg nog broos. Men liet zich teveel inzakken en dat gaf de gasten de kans, om meer en meer aanvallend te gaan denken. Dat leverde met name in de laatste 10 minuten enkele mogelijkheden op, maar in deze fase liet Romero Antonioli zien terecht het vertrouwen van trainer Alain Hijman te hebben gekregen. Met een tweetal sterke reddingen hield hij zijn doel schoon, al leverde een van deze acties hem wel een blessure op, die hem gelukkig niet noodzaakte om de strijd te staken. Zeker gezien het feit dat alle wissels al waren ingezet een prettige bijkomstigheid. 
 
Het laatste fluitsignaal werd met gejuich en hier en daar een zucht van verlichting begroet, de eerste zege op eigen grond was binnen en kan een basis worden voor meer vertrouwen. Met een bezoek aan de nieuwe koploper Leonidas voor de boeg geen onbelangrijk iets.