Mijdrechtse wijkagent schrijft politieverhaal: Gehaktbal

In de blogs en politieverhalen in beeld vertellen agenten over hun dagelijks werk en wat dat met ze doet. Deze blogs tonen de mens achter de politieman of -vrouw. Deze week stond het verhaal van Monique Meijer, wijkagent Hofland Mijdrecht , op Politie.nl

‘Ik kwam er haast niet door en dat was zo frustrerend. Voordat je er dan langs bent! Terwijl dat eigenlijk maar seconden zijn. Maar ja, iedere seconden telt!’ 
Monique Meijer vertelt over een melding babyreanimatie, waarbij haar eerdere ervaringen weer naar boven komen.

Monique Meijer

Monique Meijer (49) is wijkagent en werkt sinds 1996 bij de politie. Na 12 jaar gewerkt te hebben als surveillant besloot ze de stap te nemen om wijkagent te worden en deed de nodige opleidingen. Na vier jaar studeren was ze er in 2012 klaar voor.

Monique: ‘Als wijkagent heb ik het gevoel net iets meer te kunnen betekenen voor de inwoners. Ik ben bij de politie gekomen om mensen te helpen en dat is ook mijn drijfveer. Ieder mens is anders en heeft zijn eigen verleden. We worden gevormd door de dingen die we meemaken. Ik probeer altijd begrip te hebben voor het gedrag van mensen. Een emotie is maar tijdelijk en is vaak simpel te veranderen door begrip te tonen en geduld te hebben. Dat helpt mij om problemen op te lossen als zij er zelf niet meer uitkomen. Vooral de aanpak bij huiselijk geweld heeft mij altijd getrokken. Het lot van de grootste slachtoffers, de kinderen, hierbij nog het meest. Zij vragen er niet om, maar worden wel gevormd door dit slechte voorbeeld. Ook hierin probeer ik het verschil te maken. Voorheen als vrijwilliger, nu professioneel. Geweld is nooit de oplossing en het stopt niet vanzelf.’

Monique omschrijft zichzelf als een ‘mensenmens’: ‘Ik werk graag op straat, tussen de mensen. Het vangen van een “boef” of gewoon even een gesprekje met een wijkbewoner. Het is fijn iets te kunnen betekenen voor de maatschappij. Ik ga ook graag in gesprek met burgers en collega’s over het negatieve beeld dat sommige mensen van de politie hebben, in de hoop dit te veranderen. Want ik vind niet dat een enkele gebeurtenis bepalend mag zijn voor de hele politie.’