Als verslaggever probeer ik de titel van het stuk vaak net even wat sappiger te maken dan de wedstrijd in werkelijkheid was, om zo de interesse van de lezer te wekken. Maar als ik zeg dat VZOD afgelopen weekend haar meest bizarre ontknoping in de geschiedenis van de club heeft meegemaakt, dan is daar geen woord aan gelogen. Sterker nog, als ik de luxe had om een titel van twee pagina´s lang te mogen schrijven, dan had ik woorden als sensationeel, knotsgek, spectaculair en fabelachtig er nog bij toegevoegd. Ik heb het dan helaas niet over de wedstrijd zelf, want die was van een droevig niveau. De ontknoping alleen zorgde al voor genoeg spektakel.
Belangrijke achtergrondinformatie: VZOD/FIQAS speelde op de laatste speeldag van het zaalseizoen thuis tegen DSO uit Alkmaar, dat bij winst op een gedeelde zesde plek kon komen met ons, alleen dan wel met een beter algemeen doelsaldo. Omdat wij de vorige ontmoeting met 16-18 hadden gewonnen, beschikte VZOD wél over een beter onderling doelsaldo. Deze twee feiten speelden uiteindelijk een cruciale rol in deze sensationele, knotsgekke, spectaculaire en fabelachtige ontknoping.
In een volgepakte Proosdijhal begon VZOD erg sterk aan de wedstrijd. DSO werd op werkelijk alle fronten overklast en dat leverde vlak voor rust een voorsprong van 11 tegen 5 op. Appeltje eitje dus, dacht men op de tribune. De klamme handjes en bibberende beentjes verdwenen als sneeuw voor de zon, want de Kudelstaarters gingen dit klusje wel even klaren. Maar de mensen die VZOD beter kennen weten dat een wedstrijd altijd onnodig spannend moet worden gemaakt. En ja hoor, het mooie aanvalspel stokte en DSO kwam steeds verder terug in de wedstrijd. Bij rust stond de thuisclub nog maar met twee punten voor: 12-10. In de tweede helft werd het alleen nog maar erger. DSO kreeg steeds meer vertrouwen, terwijl het team van VZOD als een kaartenhuis in elkaar stortte. Bij een achterstand van 12-14 begon men ook op de tribunes zenuwachtig te worden. “Hoe zit het ook alweer, gaat het bij een gelijk aantal punten nou om het algemene doelsaldo of onderlinge doelsaldo?”, vroegen de supporters van VZOD aan elkaar. De één zweerde bij het algemene doelsaldo, met als gevolg dat VZOD door te verliezen sowieso zou degraderen, terwijl de ander zweerde bij het onderlinge doelsaldo, waardoor VZOD het zich kon permitteren om met één punt verschil te verliezen.
DSO ging ondertussen vrolijk door met scoren. Bij een 14-18 stand in de slotfase leek het erop dat de Alkmaarders aan het langste eind gingen trekken. Het was echter mooi om te zien dat de thuisfans achter het team bleven staan, en dat ook de blauwzwarten op het veld nog niet wilden opgeven. Van 14-18 ging het naar 15-18, 16-18 en tot slot 17-18. Het eindsignaal klonk en de spelers van DSO begonnen uitbundig feest te vieren. Het ging dus toch om het algemene doelsaldo? VZOD/FIQAS was ondanks een kleine inhaalrace in de slotfase alsnog gedegradeerd naar de derde klasse. Maar toen begonnen de spelers van VZOD opeens uitbundig te juichen. Was een 17-18 nederlaag dus wél genoeg voor lijfsbehoud in de tweede klasse? De scheidsrechter zou tegen de spelers hebben gezegd dat niet VZOD, maar DSO was gedegradeerd bij deze uitslag.
Op de tribunes durfde echter niemand mee te gaan in de feeststemming. Dit was één van die momenten waarbij het niet uit leggen is hoe bizar de atmosfeer aanvoelde, ofwel je had er zelf bij moeten zijn om het te begrijpen. De mobieltjes kwamen tevoorschijn en men begon haastig naar KNKV-documenten te zoeken om te kijken welk doelsaldo voorrang had als beide teams het seizoen eindigde met hetzelfde puntenaantal. Gek genoeg zei één document dat het algemene doelsaldo doorslaggevend was, terwijl een andere officieel document pleitte voor het onderlinge doelsaldo. De spelers van DSO waren er nog steeds van overtuigd dat zij gehandhaafd waren en begonnen met confettikanonnen te schieten. Bellen naar de KNKV bleek geen optie; het korfbalorgaan is niet open op zaterdag. Inmiddels kunnen we, terwijl ik dit schrijf op de maandag erna, met zekerheid zeggen dat VZOD behouden blijft in de tweede klasse. Het onderlinge doelsaldo was dus toch doorslaggevend, waardoor de Kudelstaartse vereniging op basis van één doelpunt verschil degradatie heeft weten te voorkomen. En dus mogen we na een turbulent seizoen blij zijn dat de doelstelling om in de tweede klasse te blijven is behaald. Eind goed, al goed.
Inschrijven nieuwsbrief
Alle velden zijn verplicht
Je gegevens: