WLC Trainingen geeft weerbaarheidstrainingen voor meisjes bij het VLC

5 t/m 7 november 2018 stond in het teken van sociale kwesties bij het Veenlanden College. Het VLC had WLC gevraagd om weerbaarheidstrainingen te verzorgen voor de meisjes van het 2e jaar (alle lagen door elkaar).

Het doel van deze workshop was:

• De meisjes bewust maken van het feit dat niet iedereen even aardig zal zijn in het leven en misschien wel kwaad in de zin heeft.
• Dat je als meisje alleen niet heel sterk staat op straat.
• Wat kun je doen om niet in nare situaties te komen.
• Wat kun je doen om uit nare situaties te komen.

Het is heel naïef om te denken dat dit nooit gaat gebeuren.

De bril waar ik door kijk is misschien wel wat vertroebeld. Door mijn verleden (security werk waarbij ik bijna dagelijks werd blootgesteld aan geweld, schiet- en steekpartijen) heb ik een aardig beeld van hoe het er aan toe kan gaan in dergelijke situaties op straat. Er is simpelweg geen genade.

De meisjes die ik les geef komen allemaal uit een beschermde omgeving, waarbij geweld iets is dat ze alleen kennen van TV. En gelukkig ook maar!
Geen enkele ouder hoopt dat zijn kind aan geweld wordt blootgesteld of zelfs slachtoffer wordt van een misdrijf.
Maar het is heel naïef om te denken dat dit nooit gaat gebeuren. De maatschappij waarin we leven is aan het verharden en grenzen vervagen. En dan hebben we het alleen nog maar over fysieke weerbaarheid.

Van een docente hoorde ik dat leerlingen hun wachtwoorden van social media accounts of email accounts aan elkaar geven. En als de docente ze daar op aansprak zij met een blij gezicht zeiden; “ja, maar zij is echt mijn beste vriendin, zij zou er nooit iets mee doen”. Ook dat is naïviteit.

Toen ik de meisjes een oefening leerde waarbij de een de ander wurgde (uiteraard niet echt) en uitlegde hoe je hier uit kunt komen was doodleuk de reactie: ja, maar dan doe ik de aanvaller toch pijn...

Toen brak mijn klomp.

Als iemand je wurgt, dan is alles geoorloofd om los te komen, niet dood te gaan en te ontkomen.  En hoe lovenswaardig die reactie misschien ook is, want je wilt uiteraard niemand pijn doen, Je speelt wel met je leven en dat is het belangrijkste dat je kunt verliezen.

Er ligt echt een klus te wachten bij voornamelijk ouders, maar ook op school en daardoor ook bij mensen zoals ik om de meisjes van tegenwoordig een bewustzijn bij te brengen dat als je in een situatie komt waarbij je geen keuze hebt, alles mag doen om maar te overleven. Een hele simpele oefening gaf al een inzicht in de kwetsbaarheid die de meisjes hadden.

Het verhaal + oefening dat ik vertel is als volgt:

De meisjes maakten duo’s, en één van het duo gaat proberen van de ene kant van de zaal naar de andere te komen. Dat is de “safe zone”, daar ben je veilig. De ander gaat proberen de één tegen te houden door haar om haar middel beet te pakken en koste wat kost tegen te houden om aan de overkant te komen.

Het idee hierachter is dat degene die aan het tegenhouden is eigenlijk een kwaadwillend persoon is die de één in een busje probeert te krijgen. Met een tegenstander van ongeveer gelijke lengte en gewicht is dat al een hele uitdaging. Laat staan als het een man is van een kop groter met kwade intenties.

En natuurlijk werd er enorm gegiecheld en gestoeid onderling en tijdens de les. Maar toch kwamen ze niet los uit de greep van hun klasgenoot. Hieruit blijkt ook weer hoe kwetsbaar deze doelgroep is. En dat baart mij dan toch wel zorgen.

Mijn advies is dan ook voor deze meisjes om een weerbaarheidssport te gaan doen zoals kickboksen of krav maga. Dit geeft een gevoel van zelfvertrouwen dat die meisjes ook uit zullen stralen en minder het “makkelijke slachtoffer “ zullen zijn. Bovendien zullen dergelijke sporten of trainingen er voor zorgen dat je hopelijk iets adequater kunt reageren in een noodsituatie.

Opvoeden is voor een groot deel de taak van de ouders, maar met dit soort kwesties en een no-nonsense aanpak leren deze kinderen meer dan de ouders soms over kunnen brengen.

Na afloop van deze lessen heb ik berichten gekregen van ouders die van hun dochter hebben gehoord dat zij de lessen zo leuk en leerzaam vonden. Daar werd ik heel blij van. Hopelijk gaan ze er ook mee door. Het heeft mij in ieder geval aan het denken gezet om hier meer mee te gaan doen om deze doelgroep sterker te maken.

Ik wil het Veenlanden College bedanken voor de uitnodiging voor het geven van deze lessen. Geweldig om te zien dat een school een platform biedt om dit te kunnen doen. Wat dat is hard nodig.