Atlantis 1: Het afscheid van een topper en een mooi seizoen

Op 18 juni 2022 werd dan eindelijk het seizoen afgesloten met een mooi affiche tegen de Vinken. Het is een lang en slopend seizoen geweest waarin voor beide ploegen successen zijn behaald met de promoties naar een klasse hoger. En waar er misschien van tevoren meer van verwacht werd voor Atlantis in de 2e klasse veld, viel het daar uiteindelijk toch een beetje tegen qua resultaten. Uiteindelijk kon de hoop om mee te doen om het kampioenschap niet ingelost worden, maar dat was wel al een paar weken bekend.

Ach ja, een mooie pot dus als laatste wedstrijd, want de derby is toch altijd wel wat! Het door van Walraven B.V. gesponsorde ploeg speelde deze zaterdag in een iets wat gewijzigde opstelling. Door een al wat langer meeslepende blessure van Lars Kuylenburg was de mogelijkheid er nu om Niels van Oudenallen op te kunnen stellen in het eerste. Een lang gekoesterde droom ging daarbij voor hem in vervulling want op zijn (relatief) oude dag werd dit zijn eerste basisdebuut voor het vlaggenschip van Atlantis.

De wedstrijd begon vanaf beide kanten vrij moeizaam. Het eerste aanvalsvak kon namelijk niet makkelijk de ruimtes vinden om de goals te kunnen maken en ook De Vinken hadden in het begin hun vizier nog niet helemaal op scherp. Maar uiteindelijk was het wel de Vinken die het initiatief nam en ook al snel een serieuze voorsprong kreeg; 2-6. Daarna kwam Atlantis wat beter in de wedstrijd door gelijk 2 goals te scoren, echter counterde de uitploeg gelijk weer terug en was het gaatje weer 4. Maar vervolgens was er een hele sterke fase van de Mijdrechtenaren die in 3 minuten 5x scoorde waardoor er uiteindelijk met een 9-8 voorsprong gerust werd.

Trainer/Coach Wim Schaap zag dat het her en der gestaagd ging, maar dat er ook zeker positieve punten in het spel waren. Maar in de 2de helft gebeurde eigenlijk weer hetzelfde als wat er in het begin gebeurde; De Vinken toonde zich sterk en namen de overhand. Atlantis bleef in de score achter de feiten aan lopen en kwam af en toe nog wel op gelijke hoogte, maar kreeg nooit de ruimte om door te drukken richting de positieve kant van de score.

Maar uiteindelijk kan ik nog wel veel zeggen over de wedstrijd.. Het ging om de laatste 5 minuten. Onze vriend, strijder, kameraad en voornamelijk volwaardig lid van de selectie, Maarten Helsloot, had in de week van te voren aangegeven dat hij gaat stoppen met korfballen omdat het helaas fysiek niet meer mogelijk voor hem is. Na meerdere jaren met een meeslepende knie blessure te hebben moeten strijden om zich weer terug te knokken in de selectie was het voor zijn gevoel nu wel genoeg geweest. Het boek kon dicht, maar toch ook net weer niet helemaal..

Namelijk zonder dat hij het wist was er geregeld dat zijn tenue mee was gekomen naar de wedstrijd en hij 20 minuten voor het einde dat mocht gaan aantrekken en gaan warmlopen om nog één laatste keer zijn minuten in het eerste te kunnen maken. Met een mee gekregen vrije bal kwam hij zichtbaar geraakt het veld in en kreeg hij gelijk zijn kans om misschien wel de mooiste goal van zijn leven te maken. En nu denkt u wordt het zo mooi?! Helaas.. hij miste hem, maar hij kreeg nog een kans! Die er wel in!? Ook die helaas niet.

Totdat een mede speler een strafworp mee kreeg en er gelijk slim gewisseld werd zodat Maarten de stip mocht gaan nemen. Nog één laatste keer ging hij ervoor staan en zoals een echte vedette het zou doen flikte hij het om die bal erin te gooien onder een door hem waarschijnlijk zelf opgelegde druk. Een mooier afscheid kan je niet bedenken na de ellende die hij heeft gehad, maar nogmaals wensen wij je al het beste toe Maarten en gaan we je natuurlijk nog heel vaak langs de kant zien!