De Vinken E1 verrast wederom en wordt kampioen

Aan het begin van het seizoen waren de verwachtingen niet zo hooggespannen. Met een aantal nieuwe spelers zou het toch een moeilijk seizoen worden.

Desondanks deed de ploeg het zowel in het najaar als in het zaalseizoen boven verwachting goed. Zo goed zelfs dat in de zaal een gedeeld kampioenschap werd behaald. Na de zaal werd de ploeg opnieuw ingedeeld en stuitte het op sterke tegenstanders als Tempo E2, TOP E2 en OVVO E1. Allemaal jeugdteams van grote en zeer hoog spelende verenigingen. Het team kon haar borst nat maken. De eerste wedstrijd was meteen een goede graadmeter. OVVO E1, de ploeg die samen met de E1 kampioen was geworden in de zaal, kwam op bezoek. Een spannende strijd voltrok zich. Uiteindelijk trok De Vinken E1 aan het langste eind: 5-4. Na de winst tegen TOP (2-3) en het verlies tegen Tempo (6-7) bleek dat de ploegen zeer aan elkaar gewaagd waren en dat iedereen halverwege de competitie nog kampioen kon worden. Elke wedstrijd was een soort finale en er werd dan ook flink gestreden om elk doelpunt. Na de moeizame maar verdiende winst tegen TOP (4-2) was er nog een concurrent over, Tempo E2. En dat was de tegenstander in de volgende wedstrijd. Ondanks het feit dat De Vinken E1 met een invaller speelde en Tempo een heer uit een hoger team gebruikte lieten de Vinkeveners er geen gras over groeien. Uiteindelijk werd er met 7-4 gewonnen en was De Vinken eigenlijk al kampioen. Slechts bij verlies in de laatste wedstrijd kon datzelfde Tempo nog op gelijke voet komen. Maar dat wilde de Vinken eigenlijk niet laten gebeuren. Alleen kampioen worden, dat was het doel en de opdracht in de laatste wedstrijd. Tegenstander was het gevaarlijke OVVO. Een ploeg met een luidruchtige aanhang en coaching. Maar daar was afgelopen zaterdag al snel weinig van te merken. De Vinken schoot uit de startblokken.

Binnen een mum van tijd was het al 3-0 door doelpunten van Finn Kroon (afstandschot) en Zoë van Dasler (doorloopbal en heel ver afstandschot). Een verdiende beloning voor het zeer goede spel. Ondanks het feit dat het tweede aanvalsvak het een stuk moeilijker had en OVVO op 3-1 kwam, bleef het 'rustig aan de overkant'. Het krachtsverschil was deze keer te groot. Na de rust hetzelfde spelbeeld. De Vinken was de betere ploeg en liep uit naar 5-1 via doelpunten van wederom Zoë van Dasler (strafworp) en Tom Vis (kansje). Bij 5-1 bleef het en na het laatste fluitsignaal was De Vinken echt alleen kampioen. De opdracht was gelukt en de kinderen waren dolblij. Niet alleen over dit kampioenschap, maar eigenlijk over het gehele seizoen. Twee keer kampioen in één seizoen, wie had dat vooraf gedacht!