Nieuwjaarstoespraak burgemeester Heiliegers

Voor de derde keer hield de raad op 13 januari een nieuwjaarsreceptie. Onder het genot van oliebollen, appelflappen, hartige hapjes en een drankje wenste iedereen elkaar een voorspoedig 2025. Peter Borghaerts las voor de laatste keer als de dorpsdichter van gemeente Uithoorn een gedicht voor. (Binnenkort is de verkiezing voor een nieuwe dorpsdichter, we gaan hem missen!). Burgemeester Pieter Heiliegers hield traditiegetrouw zijn nieuwjaarstoespraak. Lees de speech hier:

Nieuwjaarstoespraak burgemeester Heiliegers

Geachte aanwezigen; inwoners, vertegenwoordigers van ondernemingen en organisaties, Leden van het college, de ambtelijke organisatie. Ik wens u allen, mede namens de gemeenteraad een gelukkig en gezond 2025. Fijn dat u er bent.

Voor de derde keer op rij zo’n bijeenkomst als deze. Op initiatief van de gemeenteraad wordt deze nieuwjaarsreceptie gehouden. De receptie heeft het doel om de verbinding tussen het gemeentehuis en de inwoners plus ondernemers te versterken, blijvend verbinden. 
Wat fijn dat er zoveel mensen vanavond bij deze derde versie zijn... een blijvertje dus. Geen grote toespraken, maar vooral elkaar ontmoeten. Althans? Geen ellenlange toespraak, maar wel een kort woord van mij en dan verder netwerken.

U weet... dit is de periode waarbij we weer terugblikken en vooruitkijken. We maken de balans op. Misschien heeft u al goede voornemens genomen. We doen dat zakelijk, en ook privé met familie en geliefden. We staan stil bij fijne momenten, maar ook bij trieste.

Laat ik dan beginnen bij de afgelopen jaarwisseling. Onze hulpdiensten, hier ook aanwezig, hebben hun handen vol gehad. Met gevaar voor eigen leven hebben zij er alles aan gedaan om het voor onze inwoners veilig te houden. Het is verschrikkelijk dat zij tijdens hun werk wederom bekogeld zijn met vuurwerk. Ook zijn er vernielingen gepleegd in de buitenruimte. Maar ook persoonlijke bezittingen van hardwerkende inwoners zijn niet bespaard gebleven. 
Mijn dank en volste respect gaat uit naar onze hulpverleners die ervoor gezorgd hebben dat de rust midden in de nacht uiteindelijk terugkeerde.
Gelukkig was het niet in de hele gemeente onrustig. Want laat ik wel vooropstellen dat de meeste van onze inwoners weten hoe het hoort en velen hebben een fantastisch Oud&Nieuw gehad. 

Als ik terugdenk aan het afgelopen jaar, dan gaan mijn gedachten uit naar mensen die met de gezondheid kwakkelen of een ongeluk kregen en daar hopelijk weer van herstellen. Sommige ongelukken zijn noodlottig. 
Het verkeersongeluk met dodelijke afloop voor de jonge Natacha op de rotonde bij het gezondheidscentrum staat bij velen nog op het netvlies. We wensen de nabestaanden en vrienden nog steeds alle sterkte.

Trieste momenten zijn er ook mondiaal. De oorlog in Oost-Europa tussen agressor Rusland en Oekraïne duurt maar voort. En deze oorlog gaat ook over onze vrijheid. De spanningen in het Midden-Oosten gaan sowieso vaak over vrijheid. Nu weer in Syrië. Het regiem onder leiding van familie Bashar al-Assad is gevallen. Dan ontstaat er mogelijk weer vrijheid voor de mensen aldaar. 

Dat Midden-Oosten kwam de laatste zondagmiddag van het jaar 2024 bij José en mij volop in beeld in onze lokale bioscoop De Gerrit. We zagen de Iraanse film 'My Favourite Cake'. Die gaat over een 70-jarige vrouw Mahin. Zij woont alleen in Teheran nadat haar man stierf en haar dochter naar Europa vertrok. Op een middag na een theevisite met vrienden doorbreekt ze haar eenzame routine en besluit ze haar liefdesleven nieuw leven in te blazen. Er gebeurt veel in die film. Ga het zien. Maar waar het mij om gaat zijn alle -tussen haakjes- larderende aspecten die ik zag. Zoals de vrijheid die is beknot in dat land. De hoofdpersonen in die film zijn op hun hoede als het gaat om correct kleden volgens ’s lands norm. Zo niet dan word je verraden door je buren en mogelijk opgepakt door de zedenpolitie en dan is het ongewis wat er met je gebeurt.
Deze film werd als één van de 12 geselecteerd voor de hoofdcompetitie van Berlinale. Dit is één van de belangrijkste internationale filmfestivals ter wereld. Kort nadat My Favourite Cake was geselecteerd, mochten de Iraanse filmmakers Behtash Sanaeeha en Maryam Moqadam het land niet verlaten om het festival bij te wonen. Hun paspoorten werden in beslag genomen en zij zullen een rechtszaak moeten ondergaan in verband met hun werk als kunstenaars en filmmakers. Het besluit van de Iraanse regering stuitte natuurlijk opnieuw op internationale protesten. 
Geen vrijheid dus daar. 

Eén van mijn vrienden vertelde over het boek dat hij nu leest van Martin Sommer, oud-columnist van de Volkskrant. De subtitel “Hoe het gelukkigste land ter wereld zijn goede humeur verloor”. 
Waar zijn wij toe afgezakt? Stelt niemand die vraag? In Nederland is er geen oorlog, maar al bijna 80 jaar vrijheid, In Nederland hoef je niet om te komen van de honger enzovoorts enzovoorts. Maar zijn wij wel blij hier?

Al die nietsontziende oorlogen of al die ‘onvrijheden’ in de wereld. Denkt u ook wel eens... ’houdt het nu nooit op?’ 
Wat is ertegen te doen? Het oplossen van de grote wereldproblemen en de bittere conflicten elders gaat onze macht te boven. Maar zijn we daarmee machteloos? 
Nee, beslist niet! Om de woorden van onze Koning tijdens zijn kersttoespraak eens aan te halen.
Want wat we wél kunnen doen, is zorgen dat we de verbittering en de haat niet importeren in onze buurten. Wéérbaar zijn tegen alles wat ons uit elkaar wil drijven. Maar ook hier blij zijn, tevreden zijn.

Want laat er geen misverstand over bestaan. Er gaan ook heel veel dingen goed… en zijn mooi. Natuurlijk ook in ons land en onze beide dorpen.

• Een sterk verenigingsleven,
• Heel veel vrijwilligers,
• Toegewijde raadsleden en wethouders en ambtelijke staf,
• Initiatieven van bewoners …zoals bijvoorbeeld in De Kwakel voor een nieuw kunstwerk in de openbare ruimte over de Kwakelse Kermis. Overigens is dit een festiviteit dat mensen onderling mooi verbindt.

Om heel veel te faciliteren zeg ik dan ook “We staan er voor U als gemeentehuis aan de Laan van Meerwijk”. We doen ons stinkende best om de dienstverlening op een hoog niveau te leveren. Wat mij betreft met een rapportcijfer 8. Ik zal dat blijven nastreven, ook in mijn volgende termijn. 
U weet de volgende termijn van maximaal zes jaar waar ik het ambt van burgemeester van onze gemeente mag bekleden start op 25 januari aanstaande. Ik kijk er naar uit. Fijn om te voelen dat er volop vertrouwen is om dit voort te zetten. Daar bedank ik u allen alvast voor. Tijdens de raadsvergadering van 30 januari zal ik er uitgebreider bij stil staan.

Voordat ik afrond… Toch even terug naar ‘er gaan veel dingen goed’ in onze gemeenschap. 
Complimenten geven hoort wat mij betreft dan ook bij toespraken als deze. Dit maal wil ik graag een bewonersinitiatief complimenteren: ‘Het Legmeerbos’. Velen hebben daaraan gewerkt, maar de namen van Marga Moeijes, Hans Beijer en Gert Jonkers moeten zeker genoemd worden. Gefeliciteerd… en wat een lange adem moeten jullie gehad hebben. Het stamde al van zeven jaar terug. Ikzelf heb daar ook bij mijn start alhier in 2018 kennis van genomen en met Marga over gesproken… en nu is het er! Heel mooi.

Ik eindig met mijn standaard nieuwjaarstoespraak woorden. U weet… alle gemeentelijke visies die we gemaakt hebben en gaan uitvoeren hebben één belangrijk doel; Uithoorn en De Kwakel nog fijner en mooier maken om te wonen, te werken of te bezoeken. Laten we het glas heffen. Op een gezond en gelukkig nieuw jaar… en blijf naar elkaar omkijken. Help elkaar.  
…. en wees blij… Dat is mijn wens!