CSW 1 verrast zichzelf en koploper de Bilt

Kijkend naar het verschil in plaatsen op de ranglijst verwachte niemand van de hondstrouwe supportersschare dat er bij de koploper van het eerste uur drie punten aan het totaal konden worden gaan toegevoegd. De spelers van CSW 1 zaten echter na de vier behaalde punten uit de laatste twee (inhaal)duels tegen directe concurrenten schijnbaar lekker in het vel. Want, in een vermakelijke wedstrijd waarbij in de gemeente waar het KNMI is gevestigd het juist een weersomstandigheid was die voor de beslissing zorgde, bewees Leroy Scholman maar weer eens zijn waarde voor het team, stond de piepjonge gelegenheidsverdediging als ware het een rots in een stevige branding en werden er verassend, maar wel zeer verdiend drie punten meegenomen naar de Wilnise veenpolder.

Waar, zoals enkele keren geschreven, de mannen uit onze regio deze periode onveranderd aan de bak moe(s)ten voor de broodnodige punten om los te komen van dat vervelende degradatiegevaar, was FC de Bilt tot aan zaterdag verwikkeld in een strijd om de titel met Legmeervogels. In punten gelijk op ruime afstand van de nummer drie Edo gaan zij bepalen wie de titel mag vieren. Het was dus een wedstrijd met voor beide teams aanzienlijke belangen en dit was dan ook vanaf het eerste fluitsignaal zichtbaar. Er werd fel gestreden om de bal, er werden in de onderlinge duels geen benen teruggetrokken en het tempo lag hoog. Soms wat onvriendelijk maar gelukkig nooit over de grens. Het spel golfde op en neer en voor beide goals werden er flink wat penibele situaties en een groot aantal hoekschoppen genoteerd. Maar steeds was daar weer een onverzettelijke teen, knie of kuit die de baan van de bal onderbrak en sloeg de balans door in het voordeel van de verdedigend partij. In de eerste 22 intensieve minuten daarom geen beweging op het scorebord.

In minuut 23 opnieuw een hoekschop voor CSW. Scholman nam de trap en het speeltuig vloog met een boog, onder invloed van de licht aantrekkende wind, over de lange Biltsche doelman in één keer in de goal. Een echte oud Hollandsche inswinger, een plaatje van een doelpunt dat luid werd bejubeld door ieder met een rood-blauw hart. Tot aan de rust een zelfde spelbeeld waarin Rahim Gök er eenmaal met een fantastische redding en een tweede maal door zijn engeltje op de lat voor zorgde dat de voorsprong in takt bleef.

In de tweede helft schakelden de gastheren en tandje bij. Zij moesten immers wel want bij verlies zo kort voor het einde van de competitie zou de titel een beetje uit het zicht raken. De thuisploeg had het echter niet. De hogere versnelling werd veelal gebruikt voor doelloos en tijdrovend achterin rondspelen om vervolgens alsnog de lange bal te hanteren die door CSW’s laatste linie prima werd verwerkt. Kenners zullen zeggen een lange bal is makkelijk te verdedigen, en dat is waar. Maar deze tegeltjeswijsheid hanteren als de waarheid zou afbreuk doen aan de prestatie van onze achterhoede. Door de afwezigheid van vaste waarden als Jelle van de Bosch en Robber Kompier dit keer bevolkt door de jonge honden Tijn Mager, Jamie Veerhuis, Mick van der Loo en de iets minder jonge Elroy Baas speelde zij namelijk een fantastische, nagenoeg foutloze tweede helft.

Oplossingsgericht, geen duel schuwend, voetballend waar mogelijk, maar rücksichtslos als nodig. Ballen op het dak of in de struiken, ik houd ervan, het doel heiligt de middelen.

Met dit strijdplan werd de eindstreep gehaald en prijkte de 0-1 na ruim 48 nagelbijtende minuten nog altijd op het scorebord. Een prachtige prestatie, die een vervolg moet krijgen tegen Edo, een tegenstander waar in de eerste ontmoeting in Utrecht nog van werd verloren. Reden genoeg om vol te gaan voor sportieve revanche. Wat is geworden aan de Pieter Joostenlaan lezen jullie volgende week. Of kom gewoon zelf een kijkje nemen op ons gezellige sportcomplex in Wilnis. Zoals altijd vangt de wedstrijd aan om ca.14.30uur.