Relaas van een V.I.O.S. toeter

Mijdrecht/Hamme - Met de opnieuw bijna volle bus vertrokken we, de Show- & Marchingband van V.I.O.S., op 2 maart naar het Belgische Hamme om aldaar aan een carnavalsoptocht mee te doen.

Chauffeur Remco, een muzikant uit Leiden met schoenen aan, moest via Rotterdam in verband met omgewaaide bomen op de A27. Een heel verhaal vooraf in een traag tempo waar je normaal gesproken bij in slaap valt. De rijsnelheid was er niet minder om en we hadden evengoed een half uur pauze bij de grens waar weer veel euro’s gewisseld werden. Ook had hij een dvd van Blast die erg mooi was, maar je krijgt er wel een keer genoeg van. Bij de stop nog even een toetertje omdat een paar opgeschoten jongelui dachten na de vertrektijd nog even wat te kunnen bestellen, maar toch ruim op tijd in Hamme. Saai dorp! Kale sporthal, Meulenbroek, wie verzint dat, kleedkamer 3 en 5. Ook de gang werd gebruikt en het scheidsrechterhok, oh, oh, oh, wat wordt V.I.O.S. groot. Nog een stukje met de bus, lopen langs de stoet van achter naar voren en daar stonden we op nummer 1. Even wachten voor vertrek. Politie en ziekenwagen even doorlaten die er niet ontspannen en verkleed uitzagen. Zal wel om het echie zijn geweest. Staan er plots nog twee mooie dames tegen een heg te plassen, moest één van de (trom)bones ook ineens. Ach ja, moet kunnen.

We hebben gespeeld als tijgers, moesten wel steeds wachten, maar dat had de maître wat op gevonden. Rondjes lopen, kruisen, slangetje met twee, even naast de weg op een pleintje, om de politiewagen heen e.d. Koud kregen we het niet. We hebben dan ook veel gespeeld en dat vond ik prettig. Het was dan ook niet koud en er is een enkel spatje gevallen. Dat hebben de meesten niet eens gemerkt verwacht ik. We hebben ruim drie uur gelopen en zijn drie keer aan het marsboekje begonnen. Ik verwacht dat de slagwerkers wel 6 keer het repertoire hebben doorgespeeld. Door deze lange tocht, de ongelijke weg en de vele rondjes die we hebben gelopen waren er ook meer (tijdelijke) uitvallers dan normaal. Zelfs een verrekte enkelband bleek later. Veel publiek over het hele parcours. Er kwam ook nog een klein karretje naast ons staan die daar bekenden hadden wonen. Eén onzer muzikanten had in een pauze toch even een borreltje meegepakt, op de valreep overigens. Het was pas afgelopen na de kermis. Wij bleken de enige band die daarheen was doorgelopen. Voor notabelen op de tribune speelden we het slotlied.

Op de grote trom gingen we nog zo’n twintig minuten richting de sporthal. Het duurde dan ook niet lang of er kwam een trommeltje bij en nog één. Ze kunnen het gewoon niet laten. Maître stuurde nog wat aan en zo liepen we met veel plezier terug. Het was in één keer weer leuk, de moeheid verdween als sneeuw voor de zon. Vanuit de blazers werden wat oerwoud geluiden terug gegeven, konden de slagwerkers ook. Dit was wel het mooiste stukje van de tocht. Allemaal bekaf en dan dit, ik vind het geweldig. We hadden er zo’n zin in gekregen dat we het laatste nummer van kant A ook nog even deden op aangeven van de maître, gevolgd door een verplicht slagwerknummer. Dan heel even weer de grote trom en dat hoefde deze keer geen aanwijzing, de rest ging weer vanzelf. Hierbij wil ik alle muzikanten en vooral het slagwerk heel hartelijk bedanken voor vooral het laatste stukje. Tof meisjes en jongens.

Het was een fijn optreden en ik kan er tot het volgende weer even tegen.

Groeten van de op stoom geblazen toeter die genoten heeft van het slagwerk.