Bijzondere beelden: N201 en A2 in 1960

Zo'n 55 jaar terug maakte Vinkevener Cees Berkelaar flink wat films. Een ritje met de auto leverde beelden op die inmiddels uniek zijn. Wij reden in het heden dezelfde route, waardoor duidelijk wordt hoeveel veranderd is, maar ook hoeveel nog hetzelfde.

Ook een kijkje nemen in Berkelaars archief? Check de facebookpagina. De weekendkrant De Groene Venen schreef laatst een artikel over Paulien Berkelaars zoektocht:

“Er moeten nog heel wat filmbeelden van Cees Berkelaar beschikbaar zijn. Cees was een Vinkevener die gedurende een flink aantal jaren zijn hobby als amateurfilmer uitoefende. Hij legde heel wat historische momenten vast. Na zijn dood in 1974 zijn veel films rond gaan zwerven. Ik ben op zoek naar deze beelden. Ik wil ze samenvatten en zo een beeld schetsen van Vinkeveen zoals dat toen was. Een soort ode aan een vergeten Vinkevener.” Dochter Paulien Berkelaar leidt de speurtocht naar een rijk verleden.

“Mijn vader was een fanatiek filmer. De resultaten mochten er zijn. Op zondagmiddag bouwde hij onze huiskamer om tot filmzaal. Ik herinner me nog de vele blikken, beplakt met een pleister, waar geschreven met balpen de titel van de film op stond. Als we allemaal op onze stoelen zaten, gingen de gordijnen dicht. De projector, de bandrecorder en het scherm deden vervolgens hun werk. Als kleuter mocht ik op de knop drukken. De voorstelling kon een aanvang nemen”, vertelt ze. “De onderwerpen die we te zien kregen waren verschillend. Zo zagen we het bevrijdingsfeest van 1952 aan ons voorbij trekken. De strenge winter van 1963, Johan Cruyff –die destijds in Vinkeveen woonde– was te zien in het Dorpshuis tijdens een veiling. Zo kan ik nog wel wat onderwerpen opnoemen. Samenvattend mag je zeggen dat mijn vader van een enorm aantal gebeurtenissen een film had gemaakt.”

“Het monteren van de films was een belevenis op zich. Het was de tijd van de 8 en 16 mm film. Nadat zo’n film was ontwikkeld bekeek m'n vader deze met een viewer en met een speciaal knip- en plakapparaatje werd de uiteindelijke film gemonteerd. De aftiteling werd met letters op een bord geplaatst, dat vervolgens werd gefilmd en geplakt. Via een platenspeler werd de achtergrondmuziek op een bandrecorder overgebracht. Cor Steyn (u kent hem wel van Dorus) was een favoriet, maar ook de trompetklanken van de gebroeders Brouwer kleurden het gefilmde materiaal.”

Paulien: “Na het overlijden van mijn vader is een deel van de collectie films op een nogal onfrisse manier ontvreemd en gaan rondzwerven. Ze werden verkocht en zelfs op video en cd in de handel gebracht, zonder daarbij rekening te houden met het auteursrecht, dat toch echt bij de erven ligt. Wij hadden als aandenken een filmkast waarin een flinke hoeveelheid filmblikken werd bewaard. Als aandenken aan de hobby van mijn vader. Toen via Internet en YouTube de mogelijkheid werd geboden filmpjes te publiceren grepen we onze kans. Een ideale manier de films van Cees Berkelaar, die vrij zijn te downloaden, onder aandacht van een groot publiek te brengen. Zo is er inmiddels een Facebookpagina met Cees Berkelaar films, die mogelijk wordt uitgebouwd naar een website.

“Natuurlijk ben ik trots op de resultaten van de hobby van mijn vader. Welk kind zou dat niet zijn. Maar het uiteindelijke doel van mijn
speurtocht is het samenstellen van een belangrijk historisch document dat heel veel van met name de Vinkeveense geschiedenis bloot legt. Het gaat tenslotte over een periode van 1950 tot 1974 en het zou naar mijn mening enorm jammer zijn als dit materiaal in archieven en kasten ligt te verpieteren. We willen het materiaal van destijds op een moderne manier gaan monteren. De hedendaagse mens is gewend snel en effectief beeldmateriaal tot zich te nemen, heel anders dan veertig jaar geleden. Of mijn vader deze manier van monteren zou goedkeuren betwijfel ik. Wel zou hij enorm trots zijn als duizenden mensen zijn werk van weleer door een hedendaagse bril kunnen bekijken.”

“We vermoeden dat er wellicht een honderdtal films in omloop zijn. We hebben er al een aantal opgespoord, maar er zullen er ongetwijfeld nog een flink aantal zijn die bijvoorbeeld in winkels liggen, in archieven van verenigingen zijn opgeslagen of gewoon bij mensen thuis. We willen graag met deze mensen in contact komen. Het materiaal digitaliseren waarna u het gewoon weer terug krijgt. Wat ons betreft is haast geboden. Het is immers zo dat ieder dat deze bewerking wordt uitgesteld er een kwaliteitsverlies optreedt. Laten we met z'n allen proberen de hobby van een vergeten Vinkevener weer tot leven te brengen. Graag reactie op info@paulienberkelaar.nl